playful performance

On December 6 and 7 Danslab organised Frame, a two day gathering of choreographers on artistic research, or if you wish: artistic explorative processes. To discuss this topic Danslab proposed to take two (related) types of knowledge as a starting point: embodied knowledge and subjective knowledge. Danslab asked me and two other students in Theatre Studies to join this discussion and write a report. You can read a small teaser here:

Processing Dance
Thinking outside the Frame – Research on choreographic research
By Jochem Naafs

Who defines the product?
What defines the product?
What is the knowledge of dance?

Why would these questions come up if you put about 25 choreographers and dance scholars in one room? I am not sure. Maybe it is because dance is not in any way really tangible. Dance is temporarily. This article reports my thinking and feeling during and after Frame – Research on Choreographic Research. My thoughts have been leading me towards the question what a choreographic product and choreographic knowledge is and can be.

Download the full report (.pdf).

The reports of Nina Aalders and Anoek Nuyens are available on the website of Danslab.

These weeks I am participating in a collaboration of students with Artist in Residence at the AHK Steve Paxton. We are re-envisioning his project Ave Nue.

Ave Nue was made in Brussels in 1985. It dealt with a 75 meter or so long space, in which two audience seatings with 50 or so people gradually were moved away from each other, and dance and projections happened in between. We are investigating this project with 10 SNDO students, 3 students from the Amsterdam Master of Choreography, 2 students of the MA Theatre Studies (UU) and 1 PhD Student (UU).

Read more »

December 5th and 6th The Post Show Party Show is coming to Amsterdam. Ivana Müller invited Michael Pinchbeck on behalf of Frascati to perform it as ‘supporting programme’ of her performance Playing Ensemble Again and Again. He was one of the participants of Springdance Dialogue last April. This performance was shown there and the intriguing combination of re-enacting the past and being in the here and now hit me. Pinchbeck seems to have found a fascinating way in which the past and the present get mixed up and reinvented. Here are two quotes from the text I wrote for Springdance:

“At the start of The Post Show Party Show, every spectator is offered a drink. In this performance, Michael Pinchbeck very clearly plays with the here and now. He mentions his own presence and his father’s as actors, as well as the audience’s presence. He combines this layer in the performance with an attempt at re-enacting The Sound of Music and the post show party after the amateur performance of the musical in which his parents met in 1970”.

“Memory, nostalgia and the personal play an important role in Pinchbeck’s work. In The Long and Winding road and Sit with me for a moment and remember, he invites the audience to accompany him in a car or on a bench for a one-to-one performance. If they ask, he talks with his visitor about his reasons for inviting them to join him. In The Post Show Party Show, Michael Pinchbeck returns to the past once more. In these performances, he does not tell a story about himself or voice his opinion about a subject. He tries to recount what has happened and how he relates to these events: always looking for what is left behind to see what is lost”.

The Post Show Part Show – Michael Pinchbeck
December 5 and 6: 19.30 in Frascati2
December 6: 18.45 Pinchbeck discusses his work with dramaturge Jeroen Fabius

Playing Ensemble Again and Again – Ivana Müller
December 3/6: 21.00 in Frascati1

Een poging tot verwoorden en interpreteren van
lichamen, bewegingen, woorden en beelden
(verslag geschreven in opdracht van Springdance, mei 2008)
(For an English version scroll down, no summary available)

Samenvatting
Twaalf deelnemers uit drie landen zijn door curator Gabriel Smeets gevraagd om aan de hand van de thema’s positie en context zichzelf en hun werk te presenteren in een vijfdaagse dialoog. De vragen die Springdance hen stelde daagde hen uit om in te gaan op de vragen en uitgangspunten aan de hand waarvan ze werken, de positie die ze zichzelf toewijzen en de context waarin ze werken.
Dit verslag vat de dialoog samen in vijf thema’s. ‘Het hier en nu van theater’, ‘Materiaal: persoonlijk en samples’, ‘Auteurschap en samenwerken’, ‘Lichaam en beweging’ en uiteraard ‘Context en positie’. Een selectie van citaten binnen deze thema’s verhelderen de onderwerpen en problemen die ter sprake zijn gekomen. De citaten van de ene maker koppel ik aan de ideeën van de ander, deze aanpak kan de relaties tussen de makers verduidelijken en op die manier ingaan op overeenkomsten en verschillen.
Read more »

(geschreven voor Domein voor Kunstkritiek/ Springdance)

Ibrahim Quraishi – 5 Streams
Springdance/ Festival 2007

Een bezoek aan 5 Streams van Ibrahim Quraishi is geen voorstelling zien, maar een voorstelling ervaren. 5 Streams neemt de bezoeker mee in een trip. Het is als een test. Hoe lang hou je het vol? Kun je een uur op je benen staan of op de harde grond zitten? Kun je een uur lang naar intense bewegingen en steeds wisselende videobeelden kijken en naar heftige muziek en doordringende geluiden luisteren?
De dans begint als een trance. Het regelmatige geluid van enkelbelletjes, de beelden van bomen en struiken. Langzaamaan wordt alles heftiger. Het is alsof de drugs beginnen te werken. De dansers lopen niet langer door een bos, maar het bos komt op hen en mij af. De muziek zwelt aan en de geluiden dringen steeds dieper door. De trance wordt een trip. Ik wordt door de dans, de muziek, de geluiden en de beelden meegesleurd in de trip van de dansers. De dunne grens tussen een positieve en een negatieve ervaring wordt overschreden.
Zijn het de belletjes die dit veroorzaken? Het geluid van de enkelbelletjes wordt gestopt. Maar het lijkt niet te helpen. De dansers wenden zich tot het geloof: bidden en boetedoening. Is dit een ander type vluchtgedrag of proberen ze het tij te keren? De religieuze uitingen ontwikkelen zich tot hedendaagse populaire dans. De drie dansers zoeken nu een eigen route, testen zichzelf. Ze keren zich in zichzelf en dansen alle positieve en negatieve energie uit hun lichaam. De dans lijkt een introverte improvisatie. Het is alsof de dansers het contact met de buitenwereld verliezen. Ze dansen in een roes.
De ruimte verandert tijdens 5 Streams langzaam van een innerlijke wereld in een discotheek, een plek waar men die eigen wereld angstvallig binnenhoudt en in zichzelf gekeerd alles zonder woorden kwijt wil raken. Deze discotheek omringt mij, maar is tegelijkertijd heel ver weg. De dansers worden moe, één voor één druipen ze af. Ik begin mijn voeten en rug te voelen. Ik verplaats mijn gewicht van mijn ene naar mijn andere been. Maar ook ik zet door, probeer mijn lichaam te vergeten. Ik kijk niet maar ik onderga. De muziek stopt, het licht wordt wit. Eén danseres gaat nog even door, tot ook zij stopt. Ik ben vol energie en kapot tegelijk. Ik ben ervaren.

For the English translation click ‘lees meer’
Read more »

(Geschreven in opdracht van assciation LISA)

LISA Live(s)
19, 21 en 22 december 2007, Theater Kikker, Utrecht

“Eindelijk alleen, jij en ik. Ik ben alleen als ik dit inspreek en jij als je dit afluistert. Een eigen plek, nog wat donker, maar je begint te wennen. Je lichaam komt in een andere toestand. Je begint rustiger te ademen, je ontspant. Ook je ogen schakelen om: langzaam komen er vormen tevoorschijn. Wat eerst enkel contouren waren, blijken nu objecten.
Je hoeft niets te doen, slechts te zitten en te luisteren. Sluit nu je ogen. We gaan opnieuw naar het begin: een kleine, fel verlichte ruimte. Je wacht af. De wekkers tikken nog steeds. Hoeveel tijd heb je nog? Je kijkt om je heen en wacht. Een deur gaat open.” (fragment uit Pauze).

Dit is een tekstfragment uit de voorstelling Pauze die in februari te zien was in Huis aan de Werf. De bezoeker luistert het via een koptelefoon af als hij schijnbaar alleen in een donkere ruimte zit. Er is een zekere overeenkomst met de performances die te zien waren tijdens LISA Live(s). Veel is namelijk juist niet te zien en wordt overgelaten aan de verbeelding van de toeschouwer. De toeschouwer moet zich het lichaam van Ivana Müller voorstellen, Cas Enklaars gezicht, de mogelijke bewegingen van Paz Rojo en de tussenliggende frames in Volker Gerlings Daumenkinographie.
Eén van de mooiste aspecten van performance is dat het communicatief is. Het is een dialoog tussen maker en toeschouwer. Zonder de toeschouwer kan de performance niet bestaan. LISA legt veel van de verantwoordelijkheid bij de toeschouwer en benadrukt op die manier het belang van de aanwezigheid van de toeschouwer.
Read more »

In 2007 was ik een van de cultuurjournalisten die namens het Domein voor Kunstkritiek enkele festivals in Nederland bezocht op zoek naar ‘De kwaliteit van…’. De kwaliteit van interdisciplinaire voorstellingen, interactieve voorstellingen, interculturele voorstellingen, community art, vermenging van ‘hoge’ en ‘lage’ kunst et cetera.

“‘De kwaliteit van…’ is een project van het Domein voor Kunstkritiek in samenwerking met Theater Instituut Nederland, Festival Cement, Springdance/festival, Holland Festival en Cosmic /Made in da Shade“.
(meer informatie: www.dekwaliteitvan.nl en www.domeinvoorkunstkritiek.nl).

Tijdens dit traject hebben de deelnemers verschillende stukken geschreven. Hieronder een selectie van mijn stukken geschreven tijdens en over Springdance 2007 en de voorstelling HRMNNH! (Kung Fu Hossel) van Made in da Shade/ Cosmic. “Have you ever been experienced” (over 5 Streams van Ibrahim Quraishi) en het artikel “Kunstkritiek als open discussie: een intersubjectieve kunstkritiek” staan elders op deze website.

Read more »