playful performance

(geschreven voor Domein voor Kunstkritiek/ Springdance)

Ibrahim Quraishi – 5 Streams
Springdance/ Festival 2007

Een bezoek aan 5 Streams van Ibrahim Quraishi is geen voorstelling zien, maar een voorstelling ervaren. 5 Streams neemt de bezoeker mee in een trip. Het is als een test. Hoe lang hou je het vol? Kun je een uur op je benen staan of op de harde grond zitten? Kun je een uur lang naar intense bewegingen en steeds wisselende videobeelden kijken en naar heftige muziek en doordringende geluiden luisteren?
De dans begint als een trance. Het regelmatige geluid van enkelbelletjes, de beelden van bomen en struiken. Langzaamaan wordt alles heftiger. Het is alsof de drugs beginnen te werken. De dansers lopen niet langer door een bos, maar het bos komt op hen en mij af. De muziek zwelt aan en de geluiden dringen steeds dieper door. De trance wordt een trip. Ik wordt door de dans, de muziek, de geluiden en de beelden meegesleurd in de trip van de dansers. De dunne grens tussen een positieve en een negatieve ervaring wordt overschreden.
Zijn het de belletjes die dit veroorzaken? Het geluid van de enkelbelletjes wordt gestopt. Maar het lijkt niet te helpen. De dansers wenden zich tot het geloof: bidden en boetedoening. Is dit een ander type vluchtgedrag of proberen ze het tij te keren? De religieuze uitingen ontwikkelen zich tot hedendaagse populaire dans. De drie dansers zoeken nu een eigen route, testen zichzelf. Ze keren zich in zichzelf en dansen alle positieve en negatieve energie uit hun lichaam. De dans lijkt een introverte improvisatie. Het is alsof de dansers het contact met de buitenwereld verliezen. Ze dansen in een roes.
De ruimte verandert tijdens 5 Streams langzaam van een innerlijke wereld in een discotheek, een plek waar men die eigen wereld angstvallig binnenhoudt en in zichzelf gekeerd alles zonder woorden kwijt wil raken. Deze discotheek omringt mij, maar is tegelijkertijd heel ver weg. De dansers worden moe, één voor één druipen ze af. Ik begin mijn voeten en rug te voelen. Ik verplaats mijn gewicht van mijn ene naar mijn andere been. Maar ook ik zet door, probeer mijn lichaam te vergeten. Ik kijk niet maar ik onderga. De muziek stopt, het licht wordt wit. Eén danseres gaat nog even door, tot ook zij stopt. Ik ben vol energie en kapot tegelijk. Ik ben ervaren.

For the English translation click ‘lees meer’

A visit to Ibrahim Quraishi’s 5 streams is not merely watching a performance but experiencing a performance. 5 Streams takes the visiter on a trip and it is also like a test. How long can you take this? Can you stand for one hour on your legs or sit on a cold floor? Can you watch for one hour, intense movement and on going change of video images? Or listen to heavy music and penetrating sounds?
The dance starts like in a trance with the continuing sounds of ankle bells, the images of trees and pines. Slowly everything becomes more intense. It is like the drugs starts to work. It is not the dancers who are walking through the forest, but it is the forest coming to them and coming to me. The music gets to a crescendo and the sounds are penetrating deeper and deeper. The trance becomes a trip.
I was pulled, dragged and taken away by the dance, the music, the sound and the images into the trip of the dancers. The thin line between a positive and a negative experience is crossed in that moment. Was that caused by these tingling bells? The sounds of the ankle bells stopped in an abrupt way, but it didn´t seem to help. The dancers turn to religion: They start to pray and absolve. Is this another kind of escapism or do they just try to change the winds. Their religious expressions develops into contemporary popular dance. The three dancers are searching now for their own route and testing themselves. They turn inside within themselves and dance all their positive and negative energies out of their bodies. The dance looks like an introvert improvisation. It is as if the dancers loose all contact with the outside world. They danced in inebriety.
The space changes during 5 Streams, slowly from a inner world into a discotheque. A place where one fearfully tries to keep his own world inside within. Where one is turned inside but at the same moment tries to get rid of everything without using words. This discotheque is surrounding me but at the same time it is very far away. The dancers are getting tired and one after the other they drop out as I start to feel my feet and back.
I move my weight from my one foot to the other, but I persist. I try to ignore my body. I am not watching anymore but I am experiencing. The music stops. The light becomes white again. One female dancer continues for a while but then she too also stops. I am full of energy and destroyed at the same time. I am experienced.